Το πρώτο σχολείο – Αφήγηση Αλίκη Παπαπέτρου

The first school – Narration Aliki Papapetrou

Μονοθέσιο σχολείο – Αφήγηση Στέφανος Μιχαήλ

Single teacher school – Narration Stefanos Michael

Παιχνίδια – Αφήγηση Στέφανος Μιχαήλ

Games – Narration Stefanos Michael

Diary records of a student, who is unknowingly experiencing his country’s modern history firsthand... The school is his microcosm: Geography and Drawing; Arithmetic; Language and Spelling; Religion; Gymnastics; and images from his classroom’s window.

This is the essence of what we have found in Stavros’ Andreou forgotten diary, a student of Katydata primary school. On the front-page Cyprus  has not been divided in two yet.

While reading, without feeling I was violating the privacy of a personal diary – the teacher had done it before I did, correcting the student... the song of Anna Vissi "I wouldn’t change my school years for the world" comes to my mind, and then I immediately think of Pink Floyd, with the line 'No dark sarcasm in the classroom | Teachers, leave them kids aloneHey! Teacher! Leave us kids alone!".

And what about the in-between? Does it exist? I do not know. I hum "The Logical Song" by Supertramp and the lyrics: "When I was young, it seemed that life was so wonderful | A miracle, oh, it was beautiful, magical |  And all the birds in the trees, well they’d be singing so happily" and after this, "But then they sent me away to teach me how to be sensible |logical, oh, responsible, practical […]”, and I read on Stavros’ diary, in 1964:

"Today the weather is sunny. The almond trees have begun to bloom", and: "Now I see 3 swallows swiftly tearing the air with their scissor tails"... How close are Stavros’s diary entries with Roger Hodgson’s verses. Of course, the first years of 1960 are turbulent in Cyprus, the bicommunal conflicts are a dark reality, and we are just ten years away from 1974. This 6th grade student observes everything around him through his own eyes: "Swallows fill the air with their tweets. I look at Agios Epiphanios*, but it has been evacuated. All the Turks went to Lefka*.

The weather is very good, but we are not all happy. The miners of Mavrovouni** cannot go to work, because, in order to get there, they have to go through Lefka, where as they were informed, the Turks are making preparations." I return on Hodgson's lines: "But at night, when all the world’s asleep | The questions run like this deep | For such a simple man". I, however, would change almost nothing from my student days…  maybe others would delete them completely. And I will always look forward, as our student, "for the Spring to come".

*Nearby villages

** Nearby pyrite mine

«Τώρα βλέπω τον βάζον γεμάτον λουλούδια»

Ημερολογιακές καταγραφές ενός μαθητή, που ζει εν τη αφελεία του τη σύγχρονη ιστορία του τόπου του… Το σχολείο είναι ο μικρόκοσμός του, Γεωγραφία και Ιχνογραφία, Αριθμητική, Γλώσσα και Ορθογραφία, Θρησκευτικά, Γυμναστική, και εικόνες από το παράθυρο της τάξης του… Αυτά βρήκαμε στο «Ημερολόγιον» ενός μαθητή της ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού των Κατυδάτων, του Σταύρου Ανδρέου, κάπου ξεχασμένα ήταν, με την Κύπρο στο εξώφυλλό τους, ακόμη ολόκληρη…

Διαβάζοντας, χωρίς το αίσθημα ότι παραβιάζω την ιδιωτικότητα ενός προσωπικού ημερολογίου, το είχε κάνει ο δάσκαλος, διορθώνοντας τον μαθητή… μού έρχεται στο μυαλό το τραγούδι της Άννας Βίσση τραγουδάει «Τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ’ αλλάζω με τίποτα», αλλά μετά αμέσως σκέφτομαι τους Pink Floyd με τον στίχο «No dark sarcasm in the classroom | Teachers, leave them kids alone | Hey! Teacher! Leave us kids alone!». Και το ενδιάμεσο; Υπάρχει; Δεν ξέρω;

Σιγομουρμουρίζω το «The Logical Song» των Supertramp και τους στίχους: «When I was young, it seemed that life was so wonderful | A miracle, oh, it was beautiful, magical | And all the birds in the trees, well they’d be singing so happily» και μετά «But then they sent me away to teach me how to be sensible | logical, oh, responsible, practical […]» και διαβάζω στο ημερολόγιο, του 1964: «Σήμερα ο καιρός είναι ηλιόλουστος. Άρχισαν να ανθίζουν οι αμυγδαλιές» και πιο κάτω: «Τώρα βλέπω 3 γοργόπτερα χελιδόνια να σχίζουν τον αέρα με την ψαλυδωτή ουρά τους»… Πόσο κοντά οι μαθητικές ημερολογιακές καταγραφές με τον στίχο του Roger Hodgson.

Βέβαια, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960 ταραγμένα και για την Κύπρο, οι δικοινοτικές ταραχές καλά κρατούν, δέκα χρόνια μακριά από το κακό του 1974. Ο μαθητής της ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού με τα δικά του μάτια βλέπει όσα γίνονται γύρω του: «Τα χελιδόνια γεμίζουν τον αέρα με τα τιτιβίσματά τους. Κοιτάζω στον Άγιον Επιφάνειον αλλά είναι εκκενωμένος. Όλοι οι Τούρκοι επήγαν στην Λεύκα. Ο καιρός αν και είναι πολύ καλός δεν είμεθα όλοι χαρούμενοι. Οι μεταλλωρύχοι του Μαυροβουνίου δεν πηγαίνουν στην δουλειά τους διότι για να πάνε πρέπει να περάσουν από την Λεύκα όπου καθώς έμαθαν οι Τούρκοι ετοιμάζονται».

Μένω στους στίχους του Hodgson: «But at night, when all the world’s asleep | The questions run so deep | For such a simple man». Εγώ πάντως λίγα θα άλλαζα από τα μαθητικά μου χρόνια… άλλοι ίσως να τα διέγραφαν τελείως.

Και πάντα θα ανυπομονώ, όπως και ο μαθητής μας «πότε  θα έλθη η Άνοιξις».